Live like it’s heaven on earth

Een ietwat religieuze spreuk om een blogbericht te beginnen, maar deze spreuk vond ik niet in een of andere kerk of in het kamertje van de headmaster maar bij familie van mijn gastfamilie thuis.

Mijn eerste weekend in de staat Texas beloofde al meteen een uitstapje te worden. We trokken in een propellorvliegtuig en met de kleine baby Rylie naar San Angelo, ongeveer een uurtje vliegen van Fort Worth. Voor zij die het zich afvroegen, de meeste Amerikanen nemen het vliegtuig zoals wij de trein nemen. Onze slaapgelegenheid voor het komende week zou de typisch Amerikaanse-een-verdieping-houte-huis-achtige villa worden van de zus van Janet, Becky en haar man Launie. Om ze even kort te omschrijven, Becky vecht een (al dan niet eenzame) strijd uit tegen de Bible belt van de streek en probeert zoveel mogelijk mensen er van te overtuigen dat alle religies beter vreedzaam met elkaar samen leven dan naast elkaar, en dat de narrow-minded denkenden stilaan hun blik moeten verruimen over een aantal zaken inzake Bijbel,abortus,etc. Launie daarentegen draagt cowboyboots, heeft een schuur die heerlijk naar hout ruikt en waar alles prachtig geordend is, en onm het beschrijvende hoofdstuk af te sluiten: beiden vinden dat president Obama het meer dan oke doet! Om samen te vatten voor zij die bovenstaande paragraaf niet wilden lezen: atypische Texanen. Of ben ik gewoon narrow-minded vertrokken?

Het beloofde een heel leuk weekend te worden. In de buurt van hun woonplaats in Sn Angelo was een meer waar er duchtig werd gewaterskied en aan tubbing werd gedaan. Vooral het tubbing viel in de smaak, en ik kon niet achterblijven het ook eens te proberen :)! Een waar succes, leek het in mijn eerst beurt, maar toen bleek dat deze maar een opwarmertje was. De tweede beurt was inderdaad een stuk moeilijker en ik werd toch een aantal keer grandioos weggekatapulteerd!

Zaterdag dan trokken we naar Austin in ware roadtripstijl (fastfood onderweg, drinken in de drinkhouders, kussens voor de terugweg en kilometers (of miles) aan weg door het Texaanse gebied). `s Avonds zou daar de weddingreception doorgaan van een neef. De receptie zelf was een mengelmoes van Texaanse BBQ en Mexicaanse (bruid) stijl van feesten. Voor zij die het zich afvragen, de Texaanse Barbecue verschilt toch wel wat van de onze, vooral het assortiment bonen maakt het verschil. De gekke houden en oplaasbare instrumenten gaven dan weer de Mexicaanse tint aan het gebeuren, waar het blijkbaar de gewoonte is om verschillende dansen met verschillende kostuums te dansen. Blijkbaar houden de Mexicanen ook van rollenspelen, want elke man kreeg een zwarte snor (papier!) op een stokje aangeboden en elke vrouw rode lippen.

Na een lange roadtrip terug (met heel wat humor en gelach om onze eigen rollenspelen), een korte nacht een rustige ochtend vlogen we terug naar Fort Worth, om ons klaar te maken voor de allereerste dag school!