Een eerste schoolweek zoals een ander?

Aan de vooravond van mijn tweede schoolweek op Fossil Ridge High School, zal ik jullie eerst nog wat vertellen over hoe mijn eerste week gepasseerd is.

Ik vertelde jullie in het vorige blogbericht over de Theatreclass! Ondertussen heb ik goed nieuws gekregen. De lerares in kwestie vond dat de Theatre 1 class (waar alle leerlingen zaten die een art-credit moesten verzilveren) toch niet echt mijn ding zou zijn voor het komende schooljaar en gaf me een upgrade. Naar theater 2. Maar theater 2 bleek op hetzelfde moment te vallen als mijn debateclass. Dus dan maar een dubbele upgrade, naar theaterproductions! Ikzelf zag dit wel zitten, al ga ik toch nog steeds met een bang hartje en hakkelende Engels naar deze klas 🙂 Engels spreken is een ding, Engels acteren is een ander! Wonder boven wonder zijn ze hier van plan om Midsummernightsdream te spelen van William Shakespeare, een stuk dat me toch niet geheel onbekend is!

Nadeel van de theaterproductions is dat mijn lunchtijd nu ook veranderd is… De vrienden die ik dus al gemaakt had in lunch period 3, vallen nu weg en ik kan dus weer opnieuw op zoek gaan… Jiha!
Theater 1 verlost, nu nog hopen dat ik ook voor Engels een upgrade kan krijgen. Ik had jullie het vervolg beloofd op het schrijven van het gedicht over onze slaapkamer, wel hier is het: we moesten de volgende Engelse les uit een a4 papier een huisje vouwen en dan dat huisje kleuren zoals wij het graag zouden hebben. Het gedicht zelf zouden we daar dan inschrijven. Artistiek zijn ze wel, Amerikanen. En wie zou denken dat we dan eindelijk genoeg geknutseld hadden, bleek verkeerd te zijn! De dag erna hebben we ons schrijversboekje gedecoreerd met foto’s uit magazines. Je begint soms te begrijpen waarom ze hier elke dag hetzelfde lessenpakket (moeten) geven… Maar eigenlijk klagen we best niet te veel, dit wisten we op voorhand!

De economieklas daarentegen blijft boeiend, de eerste echte les ging over dat niets ‘gratis’ in het leven en dat economie de wetenschap van de schaarsheid is. Heel boeiend allemaal! Ondertussen hebben we ook allemaal 25000 dollar geïnvesteerd in 5 bedrijven op de beurs, op het einde van het semester zien we wie er gewonnen heeft.

Vrijdagavond was het hier een bescheiden maar heel gezellige party voor mijn verjaardag! Janet maakte faijita’s (niet boos zijn, mama) en heerlijke cheesecake. Na de party heb ik nog de eerste American Footballgame van mijn leven meegemaakt, tussen twee High Schools. Ongelofelijk is dat, dat zijn dus gewoon twee scholen die tegen elkaar een game football spelen, dat is in een stadion, daar zit ongeveer 3000 man, elke school heeft zo’n 7 schoolbussen daar voor de verplaatsing, fossil ridge heeft zijn eigen truck (!) waarin alles vervoerd wordt. Kan je je dat voorstellen? Een school met zijn eigen vrachtwagen, ongeveer 20 meter lang? Naast het veld staan er cheerleaders en een gans orkest, met leerlingen van de school!
Tijdens de wedstrijd kreeg ik volgende vragen toegeworpen. ‘Hebben jullie hamburgers in Belgie?’, ‘Rijden daar auto’s rond?’, ‘Hebben jullie een microgolfoven?’. ‘Kennen jullie IPhones?’ met als kers op de taart: ‘hebben jullie elektriciteit?’
Ik heb op het einde maar een meisje wijsgemaakt, toen ze zei dat ze van ijsberen hield, dat we daarop gingen jagen in de winter en ze dan vrolijk verorberden. Poets wederom poets.
Een belevenis op zich, in ieder geval.

P.S.: Orkaan Irene is hier niet gepasseerd, ik heb hier nog geen zuchtje wind gevoeld. (Het zou wel mogen, vandaag gaan lopen, veel te warm!) Wel jammer voor de WEP’ers die dit weekend vertrokken… Hun NY-trip is definitief afgelast…

P.S.2: Grappige anecdote: vrijdagmiddag zit ik in de cafetaria te eten, als er plots een streng uitziende mevrouw op mij afstapt en doodleuk zegt: ‘jij bent geen student van deze school’, waarop ik : jawel, jawel. ‘Mag ik dan uw StudentID eens zien?’. Ik toon de vrouw verbouwereerd mijn ID, waarop ze haar haar achteruitgooit en wegstapt. Ik zal toch nog wat moeten aankomen voor ze mij als een echte Amerikaan aanzien…

P.S.3; Huiswerk van dit WE: maak een collage over jezelf – schrijf een brief aan je leraar om jezelf voor te stellen.

Fossil Ridge High School Panthers!

En daar gingen we dan maandagochtend 22 augustus. Eerste schooldag in mijn nieuwe HighSchool! Het was een schooldag die in ieder geval geklasseerd kon worden als zo ongeveer de kortste schooldag uit mijn carriere. Na amper 15 minuten stond ik alweer buiten. ‘We’re to busy, you have to come back tomorrow’. De drukte leek wel op de drukte die soms ontstond bij Y. TH. als we iets te lang blijven uitwijden. In ieder geval, de rest van de dag werd gevuld met winkelen. (Neen, geen kleren, food!) Korte toelichting: om alles hier gekocht te krijgen in een Supermarket, wandel je ongeveer een halve dodentocht, zo groot!

Goed, tweede keer, goede keer! Dinsdag gingen we terug om het ‘schedule’ op te stellen. Maar wat een overweldigende school. We kwamen aan net als de school begon en wie dacht dat de trappen en hallen van het MCR hel waren, moet de persoon in kwestie dringend eens komen kijken in Fossil Ridge High school. Een schooldag begint hier om half 9 en telt 8 periods (of lesuren) van elk 48 minuten. Tussen elke les heb je 6 minuten de tijd om van lokaal te veranderen. Er zijn 4 verschillende lunchtijden, dat wil zeggen dat de eerste lunch om half 11 is en de laatste om half 2. (En dat je geluk moet hebben met je vrienden samen te zitten.) In ieder geval, mijn schedule zag er als volgt uit: US History (verplicht vak)- Theatre Class- Lunch (om half 11!)- Economics- Spanish- Debate- English (verplicht vak)- Piano.
Het systeem daar verschilt duchtig met het onze. Het grootste verschil is dat iedereen zijn vakken kan kiezen. Je kiest dus of vakken die je aanstaan, of vakken die je nodig hebt voor de universiteit. Je moet hier namelijk een aantal credits kunnen voorleggen van vakken die je gevolgd hebt vooraleer je toegelaten wordt. De kans dat je dus met een credit piano, drawing en theater wordt toegelaten tot de richting Burgerlijk ingenieur, is bijzonder klein. Het tweede grote verschil is het wisselende klassenpatroon. Je zit nooit met dezelfde persoon in de klas het volgende uur. Dat maakt alles een stuk onpersoonlijker en ook niet zo makkelijk om contact te leggen. Ik zal proberen jullie de volgende keer wat te vertellen over de ervaringen hieromtrent. En het derde verschil is het gebruik van GSMs! Iedereen loopt hier constant op zijn GSM te tokkelen. Het is eigenlijk verboden in de klas, maar het wordt regelmatig gedaan en zodra de leraar zegt dat de les gedaan is, halen ze allemaal hun GSM boven. Een echte aanpassing!

Na een korte rondleiding doorheen de school werd ik meteen in Theatre Class gedropt. Waar de eerste ontgoocheling al snel volgde: de meeste leerlingen moeten voor hun graduation een ‘art credit’ halen, dat wil zeggen dat ze op zijn minst een vak van een kunsttak moeten nemen. In theater class zaten dus meer ongemotiveerde mensen dan gemotiveerde. Andere lessen vielen best mee, Economics was interessant. Het vak werd gedoceerd door een Reynders-look-a-like die niet alleen dezelfde stijl van lesgeven heeft maar er ook nog op lijkt ook. Interessant! Eerste les ging voornamelijk over out-of-the-box denken en hoe geen enkel antwoord fout kan zijn,zolang je maar goed argumenteert.

De dag leek wat op te klaren, maar dan kwam de tweede ontgoocheling van de dag, English class. Wie dacht dat English class waarschijnlijk een trapje te hoog zou zijn voor een exchange student uit Belgie, had het bij het verkeerde eind. De eerste les hielden we ons bezig met een kort gedicht te schrijven met steeds dezelfde zinsconstructie over onze slaapkamer… (Lijkt jullie allemaal nog wel normaal, maar ik zal in het volgend blogbericht verklappen wat we de volgende lessen deden…!)

Om de eerste schooldag te resumeren, Fossil Ridge High School is een meltpot aan culturen (Hispanics, Afros, Aziaten en blanken) die door elkaar krioelen, van klas naar klas met toffe lessen en minder toffe lessen, zoals in elke school.
Wordt in ieder geval vervolgd.

P.s. : Bedankt allemaal voor de verjaardagswensen :-)! Het was letterlijk de langste verjaardag van mijn leven.

Live like it’s heaven on earth

Een ietwat religieuze spreuk om een blogbericht te beginnen, maar deze spreuk vond ik niet in een of andere kerk of in het kamertje van de headmaster maar bij familie van mijn gastfamilie thuis.

Mijn eerste weekend in de staat Texas beloofde al meteen een uitstapje te worden. We trokken in een propellorvliegtuig en met de kleine baby Rylie naar San Angelo, ongeveer een uurtje vliegen van Fort Worth. Voor zij die het zich afvroegen, de meeste Amerikanen nemen het vliegtuig zoals wij de trein nemen. Onze slaapgelegenheid voor het komende week zou de typisch Amerikaanse-een-verdieping-houte-huis-achtige villa worden van de zus van Janet, Becky en haar man Launie. Om ze even kort te omschrijven, Becky vecht een (al dan niet eenzame) strijd uit tegen de Bible belt van de streek en probeert zoveel mogelijk mensen er van te overtuigen dat alle religies beter vreedzaam met elkaar samen leven dan naast elkaar, en dat de narrow-minded denkenden stilaan hun blik moeten verruimen over een aantal zaken inzake Bijbel,abortus,etc. Launie daarentegen draagt cowboyboots, heeft een schuur die heerlijk naar hout ruikt en waar alles prachtig geordend is, en onm het beschrijvende hoofdstuk af te sluiten: beiden vinden dat president Obama het meer dan oke doet! Om samen te vatten voor zij die bovenstaande paragraaf niet wilden lezen: atypische Texanen. Of ben ik gewoon narrow-minded vertrokken?

Het beloofde een heel leuk weekend te worden. In de buurt van hun woonplaats in Sn Angelo was een meer waar er duchtig werd gewaterskied en aan tubbing werd gedaan. Vooral het tubbing viel in de smaak, en ik kon niet achterblijven het ook eens te proberen :)! Een waar succes, leek het in mijn eerst beurt, maar toen bleek dat deze maar een opwarmertje was. De tweede beurt was inderdaad een stuk moeilijker en ik werd toch een aantal keer grandioos weggekatapulteerd!

Zaterdag dan trokken we naar Austin in ware roadtripstijl (fastfood onderweg, drinken in de drinkhouders, kussens voor de terugweg en kilometers (of miles) aan weg door het Texaanse gebied). `s Avonds zou daar de weddingreception doorgaan van een neef. De receptie zelf was een mengelmoes van Texaanse BBQ en Mexicaanse (bruid) stijl van feesten. Voor zij die het zich afvragen, de Texaanse Barbecue verschilt toch wel wat van de onze, vooral het assortiment bonen maakt het verschil. De gekke houden en oplaasbare instrumenten gaven dan weer de Mexicaanse tint aan het gebeuren, waar het blijkbaar de gewoonte is om verschillende dansen met verschillende kostuums te dansen. Blijkbaar houden de Mexicanen ook van rollenspelen, want elke man kreeg een zwarte snor (papier!) op een stokje aangeboden en elke vrouw rode lippen.

Na een lange roadtrip terug (met heel wat humor en gelach om onze eigen rollenspelen), een korte nacht een rustige ochtend vlogen we terug naar Fort Worth, om ons klaar te maken voor de allereerste dag school!

Texas: meer dan cowboys, lasso’s en olieboeren

Jawel, u leest het goed! Ondertussen zit ik hier al drie dagen in het megawarme Texas te vertoeven. Op het heetste van de dag is het hier 105 tot 110 graden Fahrenheit, wat ongeveer overeen komt met 40 graden Celsius! Echt warm dus!
Het schooljaar start hier volgende week maandag, dus voorlopig heb ik hier rustig de tijd om te acclimatiseren. Dinsdag ben ik hier aangekomen (na een vroege wake-up in ons hotel : vertrek om 5:30,terwijl ik pas een vlucht had om 9:30!), en direct al mijn beste kant getoond (in familiejargon : een nonkeKarlke doen): ik was namelijk mijn valies vergeten in het vliegtuig! Dus ik kom uit het vliegtuig, vrolijk fluitend en ineens realiseer ik me wanneer ik buiten ben : ” Oh jee, mijn valies !”, maar na veel vijven en zessen heb ik hem toch terug! En gelukkig maar. Na onze aankomst hebben ze meteen meegenomen naar Flips, om me de echte Amerikaanse hamburger te tonen, en niet de fastfoodbucht van de Macdo. Dusja, weeral hamburger 🙂

Even voorstellen : ik heb een gastmoeder Janet, en zij heeft een zoontje, Sean, die 10 jaar oud is en een dochter, Ashley, die ondertussen 23 is. Ze wonen in een mooi huis in Fort Worth, dat een stad is in Texas. (Ik probeer om de pagina’s Gastfamilie en Fort Worth zo snel mogelijk in orde te krijgen)

De afgelopen twee dagen heb ik me dan wat leren introduceren hier, ik ben al twee keer meegeweest naar de Marimbaclass. Sean speelt marimba in een soort groepje bij een muziekleraar thuis. Ze houden regelmatig concerten en repeteren twee keer per week. Marimba zelf is een Zimbabwaans muziekinstrument dat veel weg heeft van een xylofoon maar dan in hout. Je moet het maar eens wikipedia’en. Verder ben ik vandaag meegeweest naar de Youth Community. Elke kerk heeft hier zijn echte youth community, en daar kan je basketten (ik moet nog veel oefenen!) of muziek spelen (idem als bij basketbal!) maar het is wel een leuke manier om mensen te leren kennen!

In ieder geval, dat is een korte samenvatting van de afgelopen dagen. Zodra ik kan,probeer ik ook wat foto’s op Facebook of Picasa te zetten!

Groetjes vanuit het zonnige Amerika,

B.

P.s. : voor het thuisfront, ik heb al mijn eerste monopolyspelletje achter de rug…
P.s. 2: Jongens,jullie hebben me enorm doen schrikken met Pukkelpop, don’t do that again 🙂

Abercrombie, VN en een Hard Rock Cafe

Maandag was onze laatste dag in NY, met regen alweer, en een heleboel winkels! Uitschieter was de Abercrombie store waar een meterslange rij aan stond te schuiven om binnen te kunnen. Ander hoogtepunt was de Apple store, een gigantisch witte winkel in het midden van een plein. Nog nooit zoveel pc’s bij elkaar gezien! Cultureel hoogtepunt was het gebouw top of the rock, waar we een schitterende uitzicht hadden over NY. En ook het gebouw van de Verenigde Naties bleef niet bespaard van een WEP invasie 🙂 Na our dinner in het hard rock cafe en een foto ad skyline,gingen we terug nr ht hotel, inpakken voor het echte avontuur!

Day 1&2 : And when I wake up in a city that never sleeps

13-08 : En daar brak op een onmenselijk uur het grote avontuur aan. Na een kruisverhoor door een Amerikaanse instante in Zaventem en met een valies met overgewicht, werd het tijd om afscheid te nemen. Eerst nog snel een groepsfoto en dan was het tijd om door de douane te gaan… Na een hartverscheurend afscheid en een vlucht van 8uur met alleen wat kip als maaltijd, (maar met touchscreenschermpjes!) kwamen we trots de luchthaven uit.. 23 Walen en 3 Vlamingen. En daar stond niemand! Door omstandigheden was ons aankomstgebouw veranderd, en stond onze wepbegeleider ons ergens anders op te wachten… Na 2 uur wachten,drentelen en wat paniek,kwamen we allemaal samen en kregen we nog gezelschap van een groep Italianen,Australiers en Fransen. Hop,de bus op naar Times square, waar we de mega billboards zagen en ons eerste Macdo bezoek brachten. Ook de drieverdiepinghoge MnMwinkel liet ons achter met ongelovige blik! Na twee uurtjes en een bezoek aan het Hard Rock cafe, gingen we terug naar ons hotel .. De jetlag had ons gesloopt! 14-08: Hierbij is de titel van het blogbericht wel echt toepasselijk, vooral het nachtelijk lawaai (dat hier iets weg had van iets tussen geweerschoten en vuurwerk) hield ons uit onze slaap. ’s Ochtends verorberden we wafels met Nutella! aan het ontbijt en trokken we onze regenjassen aan, het goot! Ons wandelprogramma viel letterlijk en figuurlijk in het water, en we deden de highlights van NY in de mist en de regen.. Highlights van de dag waren trouwens : ground zero, brooklyn bridge, statue of liberty en flatiron. Maar voor de meeste mensen van onze groep was deAbercrombie shop in NYC het moment van de dag, er werd dan ook duchtig met dollars gegoocheld. Na de lunch maakten we een boottocht onder Brooklyn Bridge en langs het Vrijheidsbeeld… Vooral de cynisch,dikke,Amerikaanse gids was de moeite waard. Uit pure miserie,omdat het nog steeds regende, trokken we naar een outlet shop, jawel, nog meer merken en shopplezier. Na een tussenstop aan de burgerking (neen, we rollen nog niet!), keerden we terug naar het hotel.

WEP : één schooljaar in de USA, Fort Worth

Hallo allemaal,

Jullie zijn hier allemaal getuigen van het eerste berichtje van mijn (prille) blog! De aanleiding voor het schrijven van deze blog is dat ik vanaf zaterdag 13 augustus een jaartje naar de Verenigde Staten trek, in een uitwisselingsproject van WEP.

De bedoeling van de schooljaarprogramma’s van WEP is dat de uitwisselingstudent een jaar school volgt op de middelbare/  high school van het land in kwestie en daar ook een jaar doorbrengt in een gastgezin om zich zoveel mogelijk te integreren in de cultuur. (Ik zal in een berichtje de komende dagen wat meer over WEP vertellen)

Mijn komend schooljaar zal zich dus afspelen in een voorstad van Fort Worth, in de staat Texas. Mijn gastgezin bestaat uit mijn gastmoeder Janet, en mijn ‘gastbroer’ Sean. De oudste dochter, Ashley, woont al buitenshuis met haar vriend en haar kindje.

Ik zal proberen jullie zo vaak mogelijk wat up-to-daten over de gang van zaken hier en wat te vertellen over de belevenissen en dergelijke.

B.